9 Temmuz 2011 Cumartesi

merhaba yalnızlık!

yalnızlığı severim.
evde tek başıma boş boş televizyon izlemeyi, saatlerce kitap okumayı...balkonda tek başıma kahvaltı etmeyi ya da bahçeyi sulamayı.
belki kendimi dinlemeyi...

en çok da sessizliği...
yanında kocaman bir kupada sade kahve...
belki hafif bir müzik...

yalnızlık bazen gerçekten çok güzel!

ne yazmıştı hakan günday
"insanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır"

uzun zamandan sonra
merhaba yalnızlık!

hayat bu aralar hiç yolunda gitmezken, herşey üst üste gelirken, beynimde bin tane soru varken ve her an bu sorulara yenileri eklenirken, yapılması gereken işlerin ardı arkası gelmezken, zaman bazen gereğinden hızlı bazen gereğinden yavaş geçerken, kendi gibi benim de dengemi bozarken.... her kafadan bir ses çıkarken...

ne de iyi geldi!

beynimdeki ve etraftaki tüm sesleri susturup, sessizliği dinlemek öyle güzel ki!
hoşgeldin sessizlik!

6 yorum:

BuRCu dedi ki...

İşte özlediğim bir durum: sessizlik... Bozmamak için gidiyorum, 'ne iyi geldi'den önceki paragrafa katıldığımı da belirterek.

y. dedi ki...

o zaman sessizliği bozmadan susarak bekliyoruz.
öperim

atesinsesi dedi ki...

yalnızlık davan her ne ise davanda bir başına kalmaktır, konuşamamak hatta düşmanınla bile

seninki yalnızlık değil yalınlık hali

frambuazlı ruh pastasıyım dedi ki...

ben de cok ozledim. yalnizligimi ve ona eslik eden sade kahvemi.
koloni halinde harala gurele yasamaktan bunaldim ama yapacak birsey yok hersey yavru pandam icin :P

Lütfi Mutluer dedi ki...

yalnızlık bile sizleri birleştiriyor, galiba bu hayatta yalnızlık diye bir şey yok...

queen's choice dedi ki...

mimlendin! :)