yalnızlığı severim.
evde tek başıma boş boş televizyon izlemeyi, saatlerce kitap okumayı...balkonda tek başıma kahvaltı etmeyi ya da bahçeyi sulamayı.
belki kendimi dinlemeyi...
en çok da sessizliği...
yanında kocaman bir kupada sade kahve...
belki hafif bir müzik...
yalnızlık bazen gerçekten çok güzel!
ne yazmıştı hakan günday
"insanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır"
uzun zamandan sonra
merhaba yalnızlık!
hayat bu aralar hiç yolunda gitmezken, herşey üst üste gelirken, beynimde bin tane soru varken ve her an bu sorulara yenileri eklenirken, yapılması gereken işlerin ardı arkası gelmezken, zaman bazen gereğinden hızlı bazen gereğinden yavaş geçerken, kendi gibi benim de dengemi bozarken.... her kafadan bir ses çıkarken...
ne de iyi geldi!
beynimdeki ve etraftaki tüm sesleri susturup, sessizliği dinlemek öyle güzel ki!
hoşgeldin sessizlik!
6 yorum:
İşte özlediğim bir durum: sessizlik... Bozmamak için gidiyorum, 'ne iyi geldi'den önceki paragrafa katıldığımı da belirterek.
o zaman sessizliği bozmadan susarak bekliyoruz.
öperim
yalnızlık davan her ne ise davanda bir başına kalmaktır, konuşamamak hatta düşmanınla bile
seninki yalnızlık değil yalınlık hali
ben de cok ozledim. yalnizligimi ve ona eslik eden sade kahvemi.
koloni halinde harala gurele yasamaktan bunaldim ama yapacak birsey yok hersey yavru pandam icin :P
yalnızlık bile sizleri birleştiriyor, galiba bu hayatta yalnızlık diye bir şey yok...
mimlendin! :)
Yorum Gönder