12 Eylül 2011 Pazartesi

yok yere geçip giden saatler

saatlerdir ekrana bakıyorum boş boş. neredeyim? dahası ne yapıyorum? neden buradayım? gibi binlerce soru üşüşüyor beynime.

olmak istediğim yer burası değil, eminim artık bundan. nasıl yapmalı? daha doğrusu ne yapmalı? bilemiyorum. çaresizlik ne kötü bir duyguymuş, kim bilir kaçıncı kez anladım.

boğazıma oturan bu koskoca taş da neyin nesi anlayamadan, bekliyorum öylesine. gözlerim neden her an dolmaya hazır?

belki bir mucize olur. hani hiç kapanmayan gözlerimi dalgınlığıma gelir, bir an kapatırım da, açtığımda bambaşka bir dünyanın içinde buluveririm kendimi....

keşke!

2 yorum:

beenmaya dedi ki...

şimdi olmasa bile bir gün dilerim gözünü açtığın yer olmak istediğin bir yer olur. ama ne olursa olsun bunu istemekten sakın vazgeçme!

kağıt faresi dedi ki...

umarım hepimiz için gerçek olur bu güzel dileğin, teşekkürler :)