10 Eylül 2011 Cumartesi

kırılan cam parçaları


-şşşşt, lütfen susar mısın?
dedim.
ki kimseyi susturmak adetim değildir. dinlerim. hep dinlerim ben. siz anlatın yeter ki, çıtımı çıkarmadan dinlerim. çünkü birilerinin seni dinlediğini bilmek güzeldir, bilirim. en az anlatmak kadar güzeldir dinlemek.

sussaydın eğer, kırılmayacaktı içimdeki o cam kapı. o kapı ki, içimin karanlık odalarından korurdu seni. sen ki, aynaya baktığımda gördüğüm suret... adını söylediğimde sesimi titreten sen...

dinlemedin beni. susmadın. cam parçaları saçıldı etrafa. sence de öfkenin rengi kırmızı mıdır?

içimin kırmızısı yayılıyor usul usul... o cam parçaları batarken nefes boruma, bugüne dek telaffuz etmediğim bir öfke yayılıyor etrafa, görmüyor musun? ağzımdan çıkan her kelime, bana ait değil sanki! öyle yabancı...

gördün mü bak, çaresizlik neler yaptırıyor insana?

7 yorum:

Büşra Bayram dedi ki...

çok etkilendim :( bi an susmayan tarafta gördüm kendimi.

kağıt faresi dedi ki...

teşekkür ederim Hayal Meyal, insanız sonuçta susmak gerekirken, bazen susamıyoruz, ısrar ettikçe karşımızdakine hiç yapmayacağı şeyler yaptırabiliyoruz :(

beenmaya dedi ki...

oysa bir öğrenebilsek keşke her şey zamanında, susmak da konuşmak da...

kağıt faresi dedi ki...

çok haklısın beenmaya, zaman çok önemli...teşekkür ederim, sevgiler...

AslıASLI dedi ki...

Bazende elimizde olmaz ama, susmak gerekirken konuşmak, konuşmak gerekirkende susarız..

Dinlemeyi seven tarafım bende :)

bırtutamkekik dedi ki...

yazılarınız aldı beni benden:)
seve seve izlemeye aldım hemen sayfanızı...
sayfama yaptığınız o güzel ziyaret içinde çok teşekkür ederim..
sizi izleyici panelimde görmek beni çok mutlu edecektir...
gönül dolusu sevgilerimle...

kağıt faresi dedi ki...

sevgili birtutamkekik, çok teşekkür ederim, beğenmenize sevindim. sevgiler...