kendi kendime tekrarlayıp durduğum telkinler işe yaramıyor çoktandır.
insanlara hala şaşırabildiğim için kızıyorum kendime.
oysa şaşırmamak lazım. insan büyüdükçe şaşırmamayı öğrenmeli. alışmalı hayata. insanlara. o insanların dengesizliklerine. dengesizliklerin kendi dengesini de bozmasına alışmalı.
yalanlara bile alışmalı insan. biri kendisine yalan söylediğinde şaşırmamalı. herşey olabilir bu dünyada. herşey ama gerçekten herşey.
herkes herkesi yarı yolda bırakabilir. herkes değişebilir. "olmaz" diye birşey yoktur burada.
hani çocuklar yeni birşeyle karşılaştıklarında gözlerini kocaman açar ve merakla sorarlar ya. yetişkinler ise zorda kalmadıkça soru sormaz, soru sormak ayıp birşeymiş gibi... onlar herşeyi bilir, övünürler bununla. çünkü onlar için hiçbirşey yeni değildir, şaşılacak hiç değildir. yetişkinler, gözlerini kısarak bakar etrafa.
ben büyümek istemedim hiç.
büyüdün dediler, peki demek zorunda kaldım.
22 yaşındaydım, "neden bu kadar çok soru soruyorsun" diye uyardılar beni. 27 yaşındayım, hala da uyarıyorlar.
27 yaşında biri neden soru sorar ki? öyle değil mi?
rica etsem, yormasanız beni... siz kendinden başkasını sevmeyenler, herşeyi herkesten çok bilenler ve siz tüm gücün kendinde olmasını isteyenler... hızlıca çıksanız hayatımdan...
DERHAL!
p.s: konuyla alakasız ama bu şarkı iyi gider
1 yorum:
asıl şaşırdığın için, hala şaşırabildiğin için, üzüldüğün, kırıldığın, acı çektiğin için, pek çokları gibi bir robot olmadığın için, insan kalmaya devam ettiğin için sevin ve gurur duy kendinle!
zor hem de çok zor biliyorum ama yap bunu. ve sakın değişme!
Yorum Gönder