5 Eylül 2011 Pazartesi

yine yeniden istanbuuuuul!

tatil bitti. bitti bitmesine de biterken, neleri eksiltti benden, henüz yapamadım hesabını.

bu kez o sokak benim, bu sokak senin gezmedim. annemin yanına gittim, yazlığa. 20 yıldır her yıl mutlaka uğradığım ama az ama çok kaldığım o tatil kasabasına.

ilk kez evden kaçtığım, ilk dostumu edindiğim, ilk kez anneme yalan söylediğim, ilk kez içki içtiğim ve ilk kez aşık olduğum o adaya.

zamanla her şeyin ne kadar değiştiğini gördüm bir kez daha. "hiç yaşlanmaz" sandığım komşularımızın artık torun sahibi olduğunu gördüm. bu arada büyüdüğüm bir kez daha vuruldu yüzüme.

bol bol yüzdüm. bisiklete bindim, kitap okudum. ve sanırım hayatımda ilk ve umarım son kez istanbul'u özledim.

bir kez daha fark ettim ki, bir şehri özlemem için orada anılarımın olması yetiyor. deniz kıyısındaymış, şöyle güzelmiş böyle modernmiş gibi özellikleri umurumda olmuyor.

tatil yetti mi? yetmedi elbette. yapmak istediklerimin yarısını yapamadım. ama olsun. kafamı dinledim. enerji topladım. olabildiği kadar artık. şimdi yapacak bir sürü iş var, yetişmesi gereken koskoca bir tez, yazılması gereken hikayeler, köklü değişiklikler v.s v.s.

hepsi sırayla. biraz daha sabır ve güç lazım bana!


4 yorum:

gezergen dedi ki...

Ne güzel anlatmışsın eline, yüreğine sağlık. "Neler eksiltti benden", "hiç yaşlanmaz sandığım", "bir şehri özlemem için orada anılarımın olması yetiyor" en vurucu tümcelerdi.

kağıt faresi dedi ki...

çok teşekkür ederim gezergen, beğenmene çok sevindim, sevgiler...

nil dedi ki...

hep aynı eksik bırakmışlık duygusu değil mi zaten, gittiğimiz her yerden, bitirdiğimiz her ilişkiden sonra bizi yoklayan, aynı yetinmezlik...

hoşgeldin soluk :)

kağıt faresi dedi ki...

çok teşekkür ederim nil, hoşbulduk :)