gece yarısını 3 saat geçmiş.
Marea uyumak istemiyor. bakıyor penceresinden dışarı.
"insan hiçbir şey düşünmeden durabilir mi acaba?" diye geçiriyor aklından.
aslında sorunun yanıtının "hayır" olduğunu biliyor.
susuyor Marea.
zaten konuşacak kimse de yok ki etrafında.
kendi kendine konuşma devri de kapandıktan sonra...
şimdilerde kendi kendine susuyor Marea.
susuzluğunu gidermek umuduyla koşuyor mutfağa...
içtiği su, çözmüyor dilini...
sonsuz bir sessizliğe bürünüyor Marea.
hatta sonsuz bir kimsesizliğe...
olsun, Marea pişmanlık duymayacak bir daha...
söz verdi kendine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder