akıp giden hayat!?

Marea zalimce gülümsüyor aynada gördüğü kadına.
göz kırpıyor sonra.
"unuttun ve atıldın oyundan" diyor.
yan dairesinde yaşayan dul kadın duyuyor Marea'nın kendi kendine konuşmalarını...
yan komşusunun kendisini dinlediğini biliyor Marea.
"kendi kendime susmalarımı da duyuyor musun?" diye bağırıyor.
ama cevap gelmiyor....
olsun. Marea önemsemiyor sorularının cevapsız bırakılmasını. o sadece soruyor. sorduğuyla kalıyor.
tıpkı hayatındaki diğer herşey gibi.
kimseye sorumluluk yüklemiyor.
kimsenin kendisine sorumluluk yüklemesine izin vermiyor.
akıyor öyle...özgürce...
hayatla birlikte akıyor bir yerlere...
sormadan...sorsa da cevap beklemeden.
karşındakinin cevabını önemsemeden.
sırf kendi bildiği gibi...
sırf kendi hissettiği gibi...

susarak, konuşarak, hatta kimi zaman haykırarak geçiriyor zamanlarını.
kimseye yük olmadan,
kimseyi sırtında taşımadan....
sadece kendinden sorumlu....

akıp gidiyor Marea...
hayat nehri onu hangi denize sürüklerse...