5 Ağustos 2009 Çarşamba

varlığım yokluğumla aynı!

bir sabah uyandığınızda beni unutmuş olun
yüzümü, ellerimi, uykusuzluktan kızarmış gözlerimi, sevdiğim ve sevmediğim şeyleri, alışkanlıklarımı.
bana ait olan ve beni ben yapan herşeyi.
varlığımı silin hafızalarınızdan.
sanki hiç var olmamışım ve hayatlarınızda hiç yerim olmamış gibi.


ben yok olayım.
ama siz hiçbirşey olmamış gibi o değerli(!) hayatlarınıza devam edin
lütfen!

3 yorum:

y. dedi ki...

hayatında sana değer vermeyen insanlar için üzülmeyi bırak demeyeceğim,çünkü bu boş bir lakırdı ve malesef üzülüyoruz ,kırılıyoruz.şimdi sen benim için ahkam kesiyor diyeceksin ama şu an şimdi buhar olup havaya karışsam umursamazdım açıkçası,o kadar kırık kalbim.

ama seni sevenleri düşün,sana değer verenleri,mutlu zamanları düşün,güzel anıları.kalbini kim bu kadar kırdıysa,bu kadar kırılabilmen için yaşanan o yakınlık anlarını düşün.bir sabah sadece mutlu anıları anımsayarak uyanacaksın,kolay olmayacak ama böyle olmalı,buna inanmalısın ,inanmalıyım.yüreğini sevgiyle tut,kötü hiçbişey getirme aklına.

gölge dedi ki...

başkalarının hayatları hep değerli(!) hiç bir zaman onların ki kadar değerli olmadı hayatımız. bizim çektiklerimiz onların ki yanında hiçti.
y. haklı kolay olmayacak ama böyle olmalı

massacredmyself dedi ki...

sessizce gitmek istiyorum... denize yürümek hatta koşmak istiyorum... varlığımda yok olmak istiyorum... dalgalar bedenime çarparken, kuş olup kanatlanmak istiyorum...

çok hoş bir yazı olmuş...