imdaaaat!

günlerdir panik halinde ne yapacağımı bilemeden üfleyip püflüyorum.
en son Üsküdar'da yaşadığım "saat krizinden" sonra zamanın gittikçe daralıyor olması hem mutluluk veriyor hem de paniğimin artmasına yol açıyor.
yapacak onca şey var.
yarın şehir dışına gidiyorum. 5 gün olmayacağım bu şehirde.
en güzel yanı bu aslında:5 gün uzak kalmak buralardan.
ama son güne gelmiş olmama rağmen daha yapılacaklar listesinden hiçbir maddenin üzerini çizemedim. bunu gördükçe mideme ağrılar saplanıyor, başım dönmeye başlıyor
sakin ve soğukkanlı bir insan olabilmeyi ne çok isterdim
kendimden ve yarattığım panikten yoruluyorum artık
bütün hayatım böyle geçecekse vay halime!

neyse bugün düne göre daha sakinim aslında.
birazdan dışarı çıkıp işlerimi halledeceğim.
sonrasında saatleri sayarak oyalanabilirim.

"gidiyorum buralardan , sen tek başına kal İstanbul"

geri sayım başlasın...