21 Mayıs 2009 Perşembe

düşlerimin bitip kabuslarımın başladığı şehir:İstanbul

sayılı gün çabuk geçti işte.bir türlü ayak uyduramadığım zaman, hızlıca geçip gitti.ben durmasını isterken.
mecburen döndüm yine İstanbul'a.
keşke ile başlayan cümlelerim sayfalardan taştı. yazacak yer bulamadım içimden dökülenleri.hepsi boşlukta asılı kaldı.
topu topu 10 metrekare bir odaydı. ufak bir televizyon, bir yatak ve küçük bir gardroptan başka bir eşya yoktu. zaten olmasına gerek de yoktu. yeterdi.yetiyordu.

mutluluk bambaşka bir şeydi.
bambaşka.
tarif edilemez, yaşanmadan anlatılamaz, insandan insana değişen göreli bir his.
mutluydum. o küçük kasabada herşeyden ve herkesten uzakta..sadece ben ve sadece can...

şimdi İstanbul'da nefes bile alamıyorum.
yokluğumda birikmiş binlerce iş, okunacak yüzlerce sayfa akademik makale üst üste duruyor masamda. sayfalara baktıkça midem bulanıyor.

"of dedim of of dedim"

5 yorum:

Adsız dedi ki...

alışırsın buradaki keşmekeşe yine...

kağıt faresi dedi ki...

sorun tam burada başlıyor zaten, alışmak istemiyorum:(

Merve dedi ki...

İstanbul'un acaip bi havası var huzur veren güzelliğinin yanında..
sanki insandan hergün bişey alıp götüren eksilten bir gölge gibi..

kağıt faresi dedi ki...

bana hiç huzur vermedi nedense

gezergen dedi ki...

İstanbul'u sigaraya benzetirim. Sigaradan bir nefes çektin mi ya hoşlanırsın ya da hoşlanmazsın. Hoşlanırsan bir daha bırakamazsın, hoşlanmazsan ağzına sürmezsin. İstnbul'da öyle havasından bir nefes çekersin ya hoşlanırsın ya da nefret edersin...
Düşlerini gerçekleştirebileceğin şehir: İstanbul!