günlerdir bloguma birkaç cümle yazıp siliyorum. anlatmak istemediğimden değil anlatacak çok şey olduğundan.hangisinden bahsedeceğimi bilemediğimden.
sıkı sıkıya bağlı olduğum, 2 yıla yakın bir zamandır besleyip büyüttüğüm, her ne olursa olsun korumaya çalıştığım "düş"ümü yitiriyorum artık...
"düş"ledikçe canımı yakıyorum. "düş"ledikçe düşüyorum.
daha fazlasına dayanamayacağım artık.
düşlerim olmadan ben, "ben" olamazdım ya. hatırladın mı bu cümleyi?
artık ben olmak istemiyorum.
artık "var olmak" istemiyorum.ne senin ne bir başkasının hayatında...
taşıyamıyorum ne kendimi ne bir "başkası"nı...
geride bir tek cevapsız sorular kalacak.
sorularım da bitmeli artık...
susma sıramı savmıştım. tekrar sıra bana geldi.
artık susacağım.
sessizlik, an be an öldürse de benliğimi.
sessizlik, her geçen saniye yok etse de varlığımı...
gelme...
lütfen gelme...
bırak da rahat rahat yitip gidelim.düşüm ve ben.İstanbul'da...
bitti. bir düş yitip gitti.
kayıp gitti ellerimin arasından.
günler geceye döndü...bir düş yarım kaldı, büyümeyecek
1 yorum:
ne demek ,artık ben olmayı istememek,olur mu öyle şey.en önemli şey ben oldum diyebilmektir,daha dün sıkıntıdan ölecek gibiyken bir dostum bana,bak üzülüyor ve öfkeleniyorsun,seni sen yapanlara sahipsin demişti.Üzül ,öfkelen,git kapıları tekmele,gerekirse küfret hayata ama kendinden vazgeçme ,hiç ,hiç vazgeçme.
Yorum Gönder