yaktık yıktık herşeyi.
susmadık.artık sessizlik ağır gelir olmuştu
lafımızı esirgemedik.
onca zamandan beri içimizden biriktirdiğimiz herşeyi döktük ortaya.
siyahtı gece.
tiz bir çığlık duyulmuştu.nereden geldiği bilinmeyen siyah bir çığlık.
geceyi delip geçen bir çığlık.
kanayan yaralarımızı daha da kanatan bir çığlık...
sonra...
sonra ne mi oldu?
unuttuk...
2 yorum:
Unuttuk... Yaratıcının insana verdiği en güzel armağan ve belki de ceza. Paradoks değil mi? En sevdiklerini toprağa verdiğin andaki acı sürse yaşanır mı? Ya sevgiliden ayrılma sanrıları! Peki bir ömrü zaman kumbarasına doldurup tam bozduracakken yakana kendini bile unutma hastalığı yapışsa..
Unutmaaaaaaaaaaaa!
insanoğlu yıllarca bunu düşünüp durdu zaten.unutmak bir mucize mi yoksa bir lanet mi? iyi ki görelilik diye bir kavram var!
Yorum Gönder