hep aynı nakarat!

derya...
29 yaşında genç bir kadın.
uzun kıvırcık saçları belinde. gözleri yeşil. yemyeşil.

her sabah aynı saatte uyanıyor. kahvaltı niyetine aynı şeyleri yiyor.
her sabah vapura yetişmek için koşuyor. hep aynı yerde oturuyor vapurda. cam kenarında.
denizi izliyor. düşünüyor, hep düşünüyor derya.

her gün aynı yerde iniyor vapurdan.

ofiste zaman öldürüyor. kendi deyimiyle, inanmadığı bir işte gençliğini çürütüyor.
30 yaşına 1 yıl kalmış. 30 yaşına gelmeden bir roman yazmayı hayal ediyor. bu hayale tutunuyor. 1 yılın iyi bir roman yazmak için yeterli olduğuna inanıyor.

hep acelesi var derya'nın
hep koşuyor. hiç geç kalmak istemiyor. yine de bazen, hiç istemediği halde geç kalıyor. içi yanıyor o zaman. canı acıyor.

bir adamı seviyor derya. ismiyle müsemma bir adamı.
sevmekten yoruluyor, yine de ses etmiyor kimseye.

kendini bildi bileli hep aynı adamı sevdiğini sanıyor.
çoktan unutmuş eski aşklarını. canını acıtanları, canını acıttıklarını. sanki doğar doğmaz bu adam çıkmış karşısına. sanki bu adamla açmış gözlerini hayata. öyle garip bir bağlılık derya'daki. bağlılık değil, düpedüz bağımlılık aslında.

günler geceleri kovalarken, derya sormazken, sorgulamazken, susarken, hep düşüncelerini kendine saklarken, her gün birbirinin aynıyken, hiç huyu olmadığı halde bir sabah dönüp arkasına bakıyor derya.  nedensiz... durup dururken neden ve nasıl geçmişi hatırladığına kendi bile anlam veremiyor. dedim ya  unutuyor derya.

o günden beri, tam tamına 3 haftadır her sabah işe gitmek için vapurdan inip, bindiği otobüste eski sevgilisini görüyor derya. kafası karışıyor.

her gün aynı şeyleri yaparken, her gün aynı insanları görürken, sıkıcı olmasına rağmen dingin bir hayatın içinde "yuvarlanıp giderken" hangi tozlu anıların arasında çıkıp geldi bu adam? daha da önemlisi niye geldi?