durdum. akıp giden hayatın içinde durmak gerekiyor bazen. akıntıya inat. nefes almak, dinlenmek gerekiyor. sürüklenmek istemiyorum artık, yeter!
ne yaptığımı sordum kendime, nereye gittiğimi daha çok.
hayaller belliydi. hedefler de. bu hayaller için ne zamandır birşeyler yapmadığımı fark ettim. ya da yapamadığımı. hala istediklerimi elde edememiş olmanın yorgunluğu belki de tüm bunlara sebep olan. neden bu kadar yorgunum? ya da daha ne kadar "sürüklenerek" dinleneceğim?
kaldığım yerden devam etmek lazım artık. küstürdüğüm kelimelerin gönlünü almak lazım. kolay olmayacak biliyorum. varsın olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder