ruh hali dengesizlikleri

ruh dengesiz birşey. bir an çok mutluyken, diğer an diri diri mezara konmuş gibi, boğazınıza kaçan ve nefes almanızı zorlaştıran toprak parçalarıyla boğuştuğunuzu hissedebiliyorsunuz. nefesiniz kesiliyor, ölüyorsunuz sanki yavaş yavaş. ya da tam tersi. tüm şartlar yerine getirilmişken, öleceğinizi hissederken, ölemiyorsunuz. can çekişiyor içinizde biryerler.

bir ruh halinden diğerine yuvarlanıyoruz işte.
ruh dengesiz birşey gerçekten. bunu anladık artık. sırada öğrenmemiz ve bir daha unutmamız gereken ne var?
------------------------------------------------------------------------------------------
durup durup hayatın ne kadar kısa olduğunu hatırlatıyoruz birbirimize. kimseyi kırmamak gerektiğinden dem vurup ani ölümlerin insanı nasıl parçaladığını anlatıyoruz. her seferinde başka başka cümleler kuruyoruz belki ama sonunda hep aynı yere varıyoruz.

insanoğlunun hem en büyük mucizesi hem de en kötü alışkanlığı unutmak işte. o sözleri biz söylememişiz gibi, o cümleleri kurarken gözleri dolan, sesi titreyen biz değilmişiz gibi unutuyoruz ağzımızdan çıkanları.

bir an geliyor. duymadan, dinlemeden kırıyoruz. yakıp yıkıyoruz herşeyi. bir enkaz bırakıyoruz ardımızda. basıp üstüne geçtiğimiz bir enkaz. üzerimizdeki tozları silmeye tenezzül bile etmediğimiz bir enkaz.
--------------------------------------------------------------------------------------------
kadın, kasvetli bir pazar gününde.
ağlamak için yağmurun yağmasını bekliyor. ancak yağmur yağarsa ağlayacağına söz vermiş kendi kendine. çünkü adamın en büyük korkusunun bir kadını ağlatmak olduğunu biliyor.
hala, içini paramparça eden adamı düşünmesi biraz aptalca değil mi?

biliyor aşık olarak aptallık ettiğini. pişman mı? pek sanmıyorum.





p.s: bu videoyu daha önce paylaşmış olabilirim. eğer paylaştıysam bugün yine benzer şeyler hissettiğim içindir. bazen gerçekten ölemezsin çünkü.