ankara, belki iyi gelir!

yine sıkıntılar baş gösterdi. aslında ne zaman bitti ki? o da ayrı bir soru. neyse yapılacaklar listesine birkaç önemli iş daha ekledik. umarım güzel olur herşey.

istanbul çok yorucu bu aralar. kafam darmadağınık. odam daha da dağınık. iğneler, iplikler, kumaşlar bir tarafta. diğer tarafta da sabırla okunmayı bekleyen kitaplar. işten fırsat bulduğum zamanlarda ya dikiş dikiyorum ya da kitap okuyorum. böyle böyle geçiyor günler.

ha bi de...ara sıra sesini yükselten öfkeme engel olamıyorum bu aralar. koşuyorum koşuyorum ama dilediğim yere varamıyorum bir türlü. hal böyle olunca da atıyorum tepem. bakalım nereye varacak sonumuz?

haftasonu için ankara'ya gidiyorum. belki ankara biraz sakinleştirir beni.