23 Kasım 2011 Çarşamba

bu aralar çok kalabağım

yazacak vakit bulamıyorum yine. deli gibi yazmak isterken vakit bulamıyorum. yazmak için vakit yarattığımda ise yazmaya gitmiyor elim. kelimelerimi küstürdüm sanırım.

bu aralar çok kalabak her yer. ev, aile... kafam... ruhum...
sokaklar her zamankinden daha kalabalık sanki. ofisin bulunduğu alışveriş merkezi her zaman kalabalık zaten ama, bu ara bir başka sanki. mağaza vitrinleri değişmeye başlamış bile, herkesi yavaş yavaş yeni yıl heyecanı sarıyor. her yere kırmızılar, yıldızlar ve hatta yaldızlar hakim. umut had safhada.

benimse bu yıl her zamankinden daha buruk içim. hiçbir zaman yeni yıl havasına giremedim ki zaten ben. hiç o coşku seline kapılamadım ben. hep sıradan bir gündü benim için 31 aralık. geçen yıldan beri ise acıyla hatırlayacağım bir gün. herneyse uzun mevzu!

bugün elimde kahvem camdan aşağıda akıp giden hayatı izlerken, neden burada, bu şehirde, bu kalabalığın içinde debelendiğimi sordum kendi kendime. kim bilir kaçıncı kez.

izmir'i ne kadar özlediğimi fark ettim. özellikle de karaburun'u. o küçük ve sakin sahil kasabasını.
gündüz denize girmeyi... sahildeki kafede patates ve sosis kızartması ile bira keyfi yapmayı.
akşamları patlıcanlı gözleme yemeyi... çay bahçesine kurulan dev perdede yeşil çam filmleri izlemeyi. annemleri arayıp ölene kadar karaburun'da kalmak istediğimi söylemeyi... özledim...

aşkın, hayatın, acının... herşeyin "gerçekten" yaşanabildiği bir yerde olmayı özledim. sessiz, sakin... hatta tenha...

yine yordu beni, bizi bu kalabalıklar...oysa istanbul'da hava tam sevdiğim gibi. hafif güneşli ama soğuk. içimin karanlığına inat güneşe bakıp da kendimi telkin etmeye çalışırken, nereden çıktı bu yorgunluk, bu kalabalık?



1 yorum:

antiparadiqma dedi ki...

aynı sıkışmışlığı yaşıyorum ustelik sevmedğim bi şehirde. hayallerim hep burdan uzakta olan biyerlerde.
kısa gelecege ait hevesler ve umutlar bile ; oof! digeri olsun da bu olmasa da olur/lu vazgeçişler üstüne..
sevindm yaznı görünce. ara vernce kelimeler küsmüyor kapris yapıyor resmen ;)
bu sıralar herkes birbirine karşı ve de kalp kalbe.. ;)