2 Ocak 2010 Cumartesi

domino taşlarının altında...

domino taşları duruyordu hiç eşya olmayan bembeyaz bir odada. odanın beyazlığına inat simsiyah domino taşları. ama bildiğim domino taşları gibi değildi bunlar. koskocaman, insan boyunda.
kim dizmişti bu taşları? bilmiyordu kimse.
hafif bir rüzgar yerle bir edebilir miydi bu sırayı?
hiç sanmıyordum.
bir el durduk yere dokundu en baştaki taşa. sert bir dokunuştu, kabul etmek lazım.
yerle bir oldu tüm taşlar.
domino taşlarının altında kalan kadının son nefesi yankılandı beyaz duvarlı boş odada?
duydunuz mu?
o kadın hiç sevmezdi beyazı...beyazlığı...hayatı mıydı üzerine yıkılan? bütün suçlar üstüne yıkıldı, da hataların altında mı kaldı acaba?
şimdi tüm renkler kayboldu. her yer bembeyaz.mide bulandırıcı bir beyaz.

"hayat o kadar zor mu
atılır mıyız oyundan benzemezsek onlara"

2 yorum:

Adsız dedi ki...

çabalamak lazım atılmamak için...

akilliigne dedi ki...

selam
Rengarenk gibi görünse de hayatın geneline aslında hep beyaz renk hakimdir. Beyazla başlar, beyazla gider
lakin!
Taha Çağlaroğlu'nun dediği gbi
Hayat büyük bir yalnızlığın şarkısı olabilir ancak; trajedisi değil...”
velasıl
hayat, pes etmemeyi öğretmektir kendimize...
güzel günler dileğiyle şen kalın