3 Eylül 2009 Perşembe

"anı olacak bir şeyim yok /her şeyin dünündeyim"*

canım çok sıkılıyor. zihnimdeki soruların sonu gelmek bilmiyor. her sabah kabuslarla dolu uykumdan uyanıp da aynaya baktığımda yeni bir soruyla karşılaşıyorum.
nereye kadar sürecek bu huzursuzluğum?
cevapları ne zaman alacağım?
daha da önemlisi bu sorularımın muhatabı kim?
kimden hesap soracağım?
bilmiyorum.
en çok kendime sorduğum sorular canımı acıtıyor. çünkü içim dipsiz bir kuyu. sadece kendi sesimin yankısını duymak, en zoru. kendi sesime yabancılaşıyorum sorular arttıkça.
gidecek başka bir yer de yok öte yandan. kendi sesime kulaklarımı tıkayamıyorum ki.
bir labirentim içinde olduğumun farkına varalı ne kadar zaman oldu?
dönüp dolaşıp her aynı yerde buluyorum kendime.

geç kaldım. bir an önce birşeyler yapmak gerek!

"zararın neresinden dönülürse kardır" sözünü de hiç sevmem ama.
neyse!



*Birhan Keskin

3 yorum:

malumafatrus dedi ki...

yazınn başlangıcı bitirdi beni, geri kalanına yeteri kadar konsantre olabildim mi emin değilim.

y. dedi ki...

gel klübe dahil ol... pek çoğumuzun hissiyatı böyle şu anda.bilmiyorum ne olacak halimiz.kendimize ait cenneti mi cehennemimi kuruyoruz emin değilim.

Berrin dedi ki...

paralel düzlemdeyiz :)