16 Nisan 2009 Perşembe

bir ses...dahası bir şiir...

"şiirlerimi yakmaktan vazgeçtim.
senden sözetmeyi özlüyorum yalnızca"

duymak istediğim bir ses sadece. düşünmeden söylenmiş bir cümle belki.
ne olduğunun hiç önemi yok...
inan ki yok...

"İçimde bir ses akıp gidiyor böyle, hep seninle konuşan, hep sana konuşan."

benim yerime sen konuşsan...anlatsan hep...durmadan susmadan.
dinlesem ben sıkılmadan...
küçükken dedemin anlattığı masalları dinlediğim gibi pürdikkat
nefes almaya bile korkarak.dinlesem seni.

masallardaki kahramanlar biz olsak... kendi masalımızı yaratsak...
geç kaldığımı unutsak!

Beyoğlu sokaklarında bu kez de "BİZ" kaybolsak... kim olduğumuzu, nereden geldiğimizi unutarak...

2 yorum:

Adsız dedi ki...

okurken istemdışı şu şarkı sözlerini söylerken buldum kendimi:
"mutluluk bile acı veriyor, çünkü sonu var biliyorum"

kağıt faresi dedi ki...

kabullenmesi zor belki ama ne yazık ki gerçek olan bu.