"Hiç uykum yok. Hiç uyuyamıyorum. Domuz gibi içiyorum. Ama gözlerimi bile kapalı tutamıyorum. Sabaha 5 saat var."
okuduğum bir kitaptan alıntı yukarıdaki cümleler...
sanki ben yazmışım gibi...
ben de aynı yerdeyim.
derinlerde.bir yerde.
hiçbirşeyin olmadığı.yetmediği bir yerde.
zaman geçmezken.ben dururken.
yada zaman hızla geçerken ben yetişemezken.
yorgunken.
biterken
tükenirken...
oralarda bir yerlerdeyim işte.
hiçbirşey ama hiçbirşey yetmiyor bana.
ne yuva dediğim o ev, ne sokaklar...
duramıyorum hiçbiryerde.
her yer dar gelir oldu.
oysa ben giderek küçülüyorum.
azalıyorum.
azalırken bile tutanamıyorum hiçbir yere.
anlatamıyorum.
bir başlayabilsem konuşmaya.
kelimeler bitecek, gözyaşlarım dökülecek sadece.
biliyorum.ağlamadan susmayacak içimdeki canavar.
ama olmuyor ki...
yutkunuyorum.
sus'uyorum.
"yaşayarak intihar etmeyi seçenlere yardım edilemez.. bir stil meselesi. ya ağzına soktuğun bir 38'lik ya da ölene kadar kendini oksijenle zehirlemek. seçersin ölümünü! çocuk oyuncağı kalır kendini asmalar, over dose'lar, altmış sekiz yıllık intiharın yanında."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder