sadece ölümler mi büyütür insanı?

doğduğundan beri aynı evde yaşayan biriyseniz eğer, ve 25 yaşınıza gelmenize rağmen hala "ölüm"ün birdenbireliği şaşırtıyorsa sizi...
siz büyürken sizinle birlikte büyüyüp yaşlanan babaanneler, dedeler, anneanneler, komşu nineler, komşu dedeler birer birer gidiyorlarsa bu dünyadan...
önce başkalarının dedesi- ninesi ölür
içten içe şanslı olduğunuzu hissedersiniz.
ama en büyük yanılgı budur aslında
önceleri başkalarının başına gelen bu "ölüm hadisesi" eninde sonunda sizin de karşınıza çıkar...
alır götürür hiç beklemediğiniz bir anda... alır ve götürür o çok sevdiğinizi...çok ama çok uzaklara...

hiç "ölmez" sandığınız, "ölümsüzlük iksiri içmiş" olan kendi dedenizi bile bir akşam okuldan eve döndüğünüzde, her zaman oturduğu koltukta bulamazsınız...

sonrası gelir zaten...
sonrası bitmeyen bir kabusa dönüşür...
her ölümde sol tarafınızdaki acı daha da güçlü hissettirir kendini...
ta ki siz son nefesinizi verene kadar...
büyür
büyür.
büyür..
büyür...

nefesinizi keser...
her ölümle birlikte siz de büyürsünüz...


sadece ölümler mi büyütür insanı?