kendi kendime verdiğim sözlerin hiç bir geçerliliğinin olmadığını anladım artık...
düzensizlikten yarattığım garip bir düzen içinde sürdürüyorum yaşamımı...yaşamak denirse tabi...
karamsar ruh halinden sıkılıp da beklemenin ve sabretmenin hiç birşeyi değiştirmeyeceğinden emin olmamın üzerinden bir hayli zaman geçmiş olmasına rağmen...bir adım öteye gidebilmiş değilim...
bundan 30 yıl sonra da hala zamana ayak uydurmakta zorlanacak mıyım acaba? sanırım cevabını en çok merak ettiğim sorulardan biri bu...
kendi kendini çürüten saat
koskoca bir hafta nasıl geçti?
daha dün neredeydim, şimdi neredeyim?
zaman ışık hızıyla geçip gidiyor, biz hala yetişmeye çabalıyoruz....
"hepimiz bir girdabın içinde bir olduk"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder