25 Temmuz 2008 Cuma

yanılgı

gördüklerimin rüya mı yoksa gerçek mi olduğunun ayrımına varamıyorum ne yazık ki...rüya dediğime bakmayın kabus aslında.
beynimdeki düşman -şüphe- çoktan uyandı...durmadan yorulmadan kulağıma birşeyler fısıldıyor...duymak istemiyorum hiçbirini, ellerimle kulağımı kapatmak da hiçbir işe yaramıyor. o iç gıcıklayıcı ses tırmalıyor kulaklarımı.



nefes al...
nefes ver...

durmaaa.

bir daha...

nefes al...
nefes ver...



benim gerçeklerim ve başkalarının doğruları.
yada
benim doğrularım ve başkalarının gerçekleri.
ne zaman ortada bir yerlerde biraraya geleceğiz?
bilemiyorum.
bilemiyoruz.
kimse bilemiyor.

bilsek de bu, hiçbir şeyi değiştirmeyecek besbelli.en azından daha belirgin "birşeyler" olurdu hayatımızda.belki bu kadar bulanmazdı midem.

yorulmuşuz,bıkmışız,sıkılmışız,vazgeçip tükenmişiz..
tüm iç karartıcı eylemleri hayata geçirmişiz kısaca...

geride ne kalmış?

Hiç yorum yok: